سلام بر تو ای نخل استوار جانبازی! ای فرزند ایثار و فداکاری! ای تو تندیس ادب! ای عباس! سلام بر تو که یادآور استقامتی. سلام بر رشادت دستان حیدری ات! سلام بر توفندگی شمشیر ذوالفقارت ات! سلام بر جانبازی و عشق و برادری ات! سلام بر تو ای زیباترین واژه قاموس فروتنی! سلام بر تو و بر دستان آب آورت!
ای که سوخته دلان، از دستان سبز تو آب حیات تمنا دارند، ای ساقی!
سلام بر لبان خشکیده ات که سرچشمه آب بقاست و آب را در حسرت جرعه ای از خنکای خود وانهاده است! ای که خود آب بقا به کام بشریت ریخته ای و خود، لب تشنه از فرات بازگشتی! ... خاک بوی بهشت می گیرد، آسمان، پایین می آید و خانه مرتضی (ع) را به آغوش میکشد. نوزادی مبارک پا بر ابرهای احساس می گذارد...
